Boks
Tarihi
Fenerbahçe'de sistemli boks çalışmaları Tıbbiyeli Ali Sami Bey ve arkadaşlarının çabalarıyla başlamıştır. 1914 yılında Kuşdili'ndeki yeni kulüp binasına dönemin başkanı Sabri Toprak'ın bir ring kurdurmasıyla bu faaliyetler hızlanmıştır.
1919 yılında Türk ulusunun hürriyet mücadelesi ile birlikte, İstanbul’daki işgalci güçlerin ve azınlıkların sporcuları arasında düzenlenen boks müsabakalarını gören Türk gençleri işgale karşı öfkelerini ringlerde göstermeyi düşünmüşler ve boks sporuna yönelmişlerdir. İlk planlı boks çalışmalarına 1920 yılında Kadıköy-Kuşdili Salonu'nda yapılmaya başlanmış ve aynı yıl yine bu salonda büyük bir şampiyona düzenlenmiştir. Yabancı sporcuların da katıldıkları bu şampiyonada Fenerbahçe’den Ziya Boyer, daha sonra Fenerbahçe Spor Kulübü başkanlığı da yapan İsmet Uluğ ve Sait Mısırlı sıkletlerinde şampiyon olmuşlardır.
1920 yılından sonra Fenerbahçeli gençler, yabancılara karşı büyük başarılar elde ettiler. Yukarıdaki şampiyonlara ilaveten, Nuri, Sıtkı, Hikmet, Orhan, Sermet, Sabih, Remzi, Fevzi ve Raşit adlı Fenerbahçeli boksörler yabancılara ve azınlıkların boksörlerine karşı büyük başarılar elde ettiler ve gösterdikleri üstün başarılarından dolayı İstiklal Madalyası ile taltif edildiler. İlk Türk ajanlarından olan ve "İngiliz Kemal" olarak tanınan Ahmet Esat Tomruk da ringlerde yabancılara karşı nice zaferler kazanan ve hem bu performansıyla hem de ulusal mücadelede verdiği nice hizmetten dolayı Mustafa Kemal Atatürk'ün "Aferin Türk evladı" diyerek alnından öptüğü bir sarı-lacivertli boksördür.
1919 yılından itibaren, Beyoğlu'nda Skatling, Variété ve Tepebaşı Salonu ile Halep Çarşısı’ndaki Winter Palas’ta tertiplenen müsabakalara katılan Fenerbahçeli boksörlerin galibiyetleri işgalden dolayı sinmiş Türklerin yüreğine su serpmiştir. 1920 yılında ise maçlar izdihamdan dolayı stadlara alınmaya başlamıştır. 1920 Aralık ayında, stadlarda yapılan ilk şampiyonada Fenerbahçe'den 63 kiloda mücadele veren İsmet Uluğ, Beşiktaş Jimnastik Kulübü'nden 70 kilo gelen Suphi’yi yapılan büyük dövüşte beşinci raundda yenerek şampiyon olmuştur. İsmet Uluğ 1921 yılında Tepebaşı Tiyatrosu’nda Fenerbahçe Spor Bayramı’nda, yine Beşiktaşlı Hikmet’i birinci raundda nakavtla yenerek sarı-lacivertli formanın şampiyonluğunu sürdürmüştür. 9 Aralık 1923 akşamı Spring Salonu’nda, İstanbul horoz siklet şampiyonu Nuri’nin meşhur şampiyon Havrios’u beşinci raundda nakavt edişi muazzam bir coşkunluk yaratmıştır.
İşte bu Nuri Türkiye'de kendisine rakip bulamadığından Avrupa ringlerine göç etmiş ve 1925 yılından itibaren Paris'in ringlerinde fırtına gibi esmeye başlamış ve Paris halkının sevgilisi olmuştur. Çok süratli ve dövüşken bir stile malik olduğu için kendisine "Dardanelles" (Çanakkale) lakabı takılmıştır. Türk boks tarihine ise adı "Çanakkale Fırtınası Nuri" olarak geçmiştir.
Boksta ilk resmi uluslararası temasımız ise 1928 Kasım'ında Moskova ve Bakü’de Rus ve Azerbaycan milli takımlarına karşı olmuştur. Beş kişilik milli takımımıza Sıtkı Piran ve Rıza Nemlioğlu'nu veren Fenerbahçe milli takıma en çok sporcu veren kulüp olmuştur.
Daha sonra Türkiye'de boks faaliyetleri yavaşladığı gibi Fenerbahçe'de de bir durgunluk gözlenmiştir. Ekim 1947'de tüm sıkletlerde şampiyonluğa ulaşan Fenerbahçeli boksörlerin 7 Aralık 1947 gecesi üç bin seyirci önünde Yunan boksörlerle yaptıkları müsabakalar ise unutulmaz bir anı olmuştur. Bu özel karşılaşmada Fenerbahçe’den 66 kiloda Halil Çakmur, Bartalemos'a, 72 kiloda Cevdet Özdenek de Andriçinopulos'a sayı ile galip gelmişlerdir.
1955'te büyük Fenerbahçeliler Rüstü Dağlaroğlu ve Raif Dinçkök'ün çabalarıyla boks takımını yeniden kurulmuş ve takım Bülent Sümer'in antrenörlüğünde 1956 ve 1958'de İstanbul ikincisi, 1957'de ise İstanbul şampiyonu olmuştur. 1959'da Beyrut'ta düzenlenen Akdeniz Oyunları'nda o dönem sarı-lacivertli formayı giyen Vural İnan'ın gümüş ve İlhami Evrensel'in bronz madalyaları Fenerbahçe'nin Türkiye'ye kazandırdığı ilk resmi uluslararası madalyalar olmuştur. Bu başarıları 1961'de Bükreş'te düzenlenen Balkan Şampiyonası'nda Yeter Sevimli'nin gümüş, İsmet Atıcı'nın bronz madalyaları izlemiştir.
1962'de eski futbolcu ve boksör İsmet Uluğ'un başkan olmasıyla boks şubesi daha da hareketlenmiştir. 1962'deki İstanbul Şampiyonluğu'nu 1965, 1966, 1967, 1968, 1969, 1970 ve 1972'de şampiyonluklar ve Türkiye Şampiyonalarında 1966'da kazanılan ikincilik, 1968'de kazanılan üçüncülük takip etmiştir. O dönemde boks sporunda Ankara İstanbul'dan ileridedir. 1962'den 1968'e kadar Fenerbahçe takımının kaptanlığını yapan Cemal Kamacı aynı yıl profesyonelliğe geçmiş ve 1972 yılında Avrupa Şampiyonluğuna ulaşmıştır. Bu Türkiye'nin boks sporunda kazandığı ilk Avrupa şampiyonluğu olmuştur.
Bu parlak günlerin ardından 1974'te kazandığı Batı Anadolu Kupası'ndan sonra Fenerbahçe basketbol, voleybol ve masatenisi gibi sporlarda da olduğu gibi müessese takımlarıyla mücadele etmekte zorlanmış ve 1985'e kadar şampiyon olamamıştır. Bu dönemde bir çok kez "gençler" düzeyinde İstanbul Şampiyonu olan Fenerbahçe başarılı sporcularını o dönemin önder takımları Tekel ve Büyükdere Boronkay'a kaptırmıştır.
1980 yılında eski boksörlerden İsmet Atıcı şube kaptanlığına, milli takımın çalıştırıcısı Bülent Sümer de antrenörlüğe getirilmiş ve yıldız ile minik takımlar teşkil edilerek şube güçlendirilmiştir. İstanbul ve Türkiye şampiyonalarında toplam 47 madalya kazanılan 1984 yılından itibaren ise bu spor dalında Fenerbahçe'nin hegemonyası başlamıştır. 1985 yılında 13 yıl aradan sonra kazanılan İstanbul Şampiyonluğu, büyüklerde 4, gençlerde 4 ve yıldızlarda 1 birincilikle Türkiye rekoru kırarak kazanılan Türkiye Şampiyonluğu'nun yanısıra, Faruk Karatop, Osman Dak, Lütfü Canbakış, Ramazan Gül, Ali Çıtak ve Bülent Angın'ın Balkan Şampiyonaları ve uluslararası turnuvalardaki altın madalyaları da Fenerbahçe'nin boks sporundaki güçlü konumunu gösterir. 1986'da Fenerbahçe ulusal şampiyonalarda 29 birincilik alarak rekor kırmış, ayrıca yurtdışına giden ilk Türk takımı ve İsviçre'nin Winthertur takımını 3-2 yenerek yurtdışında galip gelen ilk Türk takımı olmuştur.
Fenerbahçe'nin İstanbul ve Türkiye Şampiyonlukları 1990 yılı hariç kesintisiz 1995'e kadar sürmüştür. O yıl Boks Federasyonu bir süredir yapılmayan Kulüplerarası Türkiye Boks Şampiyonalarını canlandırmaya karar vermiştir. İlk yıl ikinci olan Fenerbahçe, 1998'e kadar 3 arka arkaya şampiyonluk kazanmış, 1999 yılında "Türkiye Şampiyonu" unvanıyla katıldığı "Avrupa Şampiyon Kulüpler Şampiyonası"nda Avrupa ikincisi olmuştur. 2000 yılında düzenlenen Yaz Olimpiyatları'na katılan boks takımının 7 sporcusunun 5'inin Fenerbahçeli olması ayrı bir gurur kaynağı olmuştur. Bu yıllarda güçlü altyapısından çıkardığı boksörlerin yanısıra, Sovyetler Birliği'nin dağılmasından sonra kadrosuna kattığı Türk soylu sporcularla Türkiye'de şampiyonluklar kazanmakla kalmamış, Avrupa ve Dünya Şampiyonaları'nda da hiçbir kulübe nasip olmamış başarılara ulaşmıştır.
Mert Öztemel'in şube kaptanlığında, soydaş sporcuların sporu bırakmalarıyla genç sporculara ağırlık veren Fenerbahçe 2004, 2005 ve 2007 yılında Türkiye şampiyonluklarını sürdürmüş, 2004'te "Muhammed Ali'den sonra dünyanın en genç yaşta olimpiyat madalyası kazanan sporcusu" unvanını kazanan Atagün Yalçınkaya'nın gümüş madalyasıyla gururlanmıştır. Bayan kick boksçusu Kıymet Karpuzoğlu, Wushu sporcusu Hüseyin Dündar ve bayan boksör Gülsüm Şeyma Tatar'ın Dünya şampiyonlukları ise Fenerbahçe'yi en çok dalda Dünya şampiyonu çıkaran kulüp haline getirmiştir.
2007 yılında Kulübün 100. yılında Büyükler, Bayanlar, Gençler, Yıldızlar ve Minikler kategorilerinde beş Türkiye takım şampiyonluğu kazandıran şube başarılı sporcular yetiştirmeye devam etmektedir. Fenerbahçe, 2008 yılında da hem bayanlarda ve hem erkeklerde takım şampiyonluğunu kazanmayı başarmıştır.
Şu Anki Kadro
Teknik Ekip
| İsim | Ülke | Görev |
|---|---|---|
| Boris Dvoychenkov |  |
Koç |
| Süleyman Öztürk |  |
Koç |
| Enver Yılmaz | |
Koç |
| Ensar Tatar | |
Koç |
| Ali Çıtak | |
Koç |
| Bülent Sümer | |
Koç |
| Tuncay Varol | |
Koç |
| Durak Varol | |
Koç |
| Ferat Sarar | |
Koç |
| Gamze Aydın | |
Direktör |
Şu Anki Kadro
|
Bayan Takım [değiştir]
|
Başarıları
Fenerbahçe Erkek Boks Takımı
Türkiye'deki Başarıları
Türkiye Kulüplerarası Boks Birinciliği
- Şampiyon (9): 1988, 1989, 1996, 1997, 1998, 2004, 2005, 2007, 2008
- İkinci (4): 1968, 1990, 1995, 2006
Türkiye Şampiyonası
- Şampiyon (9): 1985, 1986, 1987, 1994, 2000, 2001, 2005, 2007, 2008
İstanbul Şampiyonası:
- Şampiyon (22+): 1947, 1957, 1962, 1965, 1966, 1967, 1968, 1969, 1970, 1972, 1985, 1986, 1987, 1988, 1989, 1991, 1992, 1993, 1994, 1997, 2002, 2007
Fenerbahçe Bayan Boks Takımı
Türkiye Kulüplerarası Boks Birinciliği
- Şampiyon (3): 2007, 2008, 2009
Dünya'daki Başarıları
Kulüp başarıları
Avrupa Kulüpler Şampiyonası
- İkincilik (1): 1999 (Lvov/Ukrayna)
Sporcu başarıları:
Dünya Şampiyonaları:
- Birincilik: Mustafa Genç (1994, Gençler), Kıymet Karpuzoğlu (2001, Kickboks), Kıymet Karpuzoğlu (2005, Kickboks), Hüseyin Dündar (2008, Wushu), Gülsüm Tatar (2008)
- İkincilik: Fikret Güneş (1991), Enver Yılmaz (1992, Gençler), Nurhan Süleymanoğlu (1995), Agasi Ağagüloğlu (2001)
- Üçüncülük: Fikret Güneş (1990), Akın Kuloğlu (1993), Ramazan Phaliani (1999), Akın Kuloğlu (1999), Mehmet Hndem (19999, Kadri Kordel (2008), Adem Kılıççı (2008), Yakup Kılınç (2008)
Olimpiyatlar:
- İkincilik: Malik Beyleroğlu (1996), Atagün Yalçınkaya (2004)
- Üçüncülük: Yakup Kılınç (2008)
Avrupa Şampiyonaları:
- Birincilik: Nurhan Süleymanoğlu (1993), Nurhan Süleymanoğlu (1995), Ramazan Phaliani (1999), Agasi Ağagüloğlu (1999), Ramazan Phaliani (2000), Agasi Ağagüloğlu (2000), Ramazan Phaliani (2001), Sümeyra Kaya (2006), Sümeyra Kaya (2007)
- İkincilik: Agasi Ağagüloğlu (2001)
- Üçüncülük: Akın Kuloğlu (1993), Ahmet Canbakış (1993), Vahdettin İşsever (1995), Nurhan Süleymanoğlu (1999), Selim Phaliani (1999), Nurhan Süleymanoğlu (2000), Selim Phaliani (2000), Kıymet Karpuzoğlu (2000), Şeyma Tatar (2006)
Akdeniz Oyunları:
- Birincilik: Nurhan Süleymanoğlu (1993), Akın Kuloğlu (1993), Vahdettin İşsever (1995), Nurhan Süleymanoğlu (1995), Agasi Ağagüloğlu (2001), Ramazan Phaliani (2001), Atagün Yalçınkaya (2005)
Balkan Şampiyonaları:
- Birincilik: Eraslan Doruk (1972), Yener Durmuş (1975), Abdülkadir Güler (1975), Yener Durmuş (1981), Bülent Angın (1982), Ali Çıtak (1985), Vahdettin İşsever (1986), Ali Çıtak (1987)
